Władysław Pobojewski
 tytularny generał dywizji
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od ok. 1890 do 1921 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.JPG)
Władysław Pobojewski (ur. 25 października 1862 w Wilnie, zm. 11 lipca 1927 w Warszawie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 25 października w Wilnie w rodzinie Franciszka i Aurelii z Kuczkowskich. Po ukończeniu szkoły junkrów w Moskwie, a następnie Konstantynowskiej Szkoły Oficerskiej w Petersburgu, pełnił zawodową służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego. W 1915 awansował na generała majora.
Służba w Wojsku Polskim
[edytuj | edytuj kod]10 marca 1919 mianowany został dowódcą Okręgu Wojskowego Białystok. Od 25 lutego do 30 lipca 1920 dowodził XXVIII Brygadą Piechoty, a od 5 sierpnia do 14 października 1920 południowym odcinkiem obrony Warszawy. 1 maja 1920 zatwierdzony został w stopniu generała podporucznika z dniem 1 kwietnia 1920[1]. Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika[2]. 14 października 1920 skierowany ze Stacji Zbornej Oficerów w Warszawie do Centralnej Komisji Kontroli Stanów przy MSWojsk[3]. 31 grudnia 1921 skreślony został z listy oficerów WP na podstawie orzeczenia Oficerskiego Trybunału Orzekającego[4]. Dekretem z 18 lutego 1922 Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz anulował swój poprzedni dekret o skreśleniu generała z listy oficerów WP. Podstawą anulacji dekretu było korzystne dla generała orzeczenie OTO z dnia 27 stycznia 1922[5]. 26 października 1923 Prezydent RP zatwierdził go w stopniu tytularnego generała dywizji[6].
Na emeryturze mieszkał w Warszawie i tam zmarł 11 lipca 1927[7]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B18-6-1/2)[8].
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik (Подпоручик) 1894
- podpułkownik (Подполковник) – 1904
- pułkownik (Полковник) – 1906
- generał brygady (Генерал-майор) – 1915
- tytularny generał dywizji – 26 października 1923 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych (1921)[9]
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był żonaty. Miał dwoje dzieci.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 18 z 15.05.1920 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 2 z 15.01.1921 r.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, nr 40), MSWojsk, 27 października 1920, s. 1091.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 1 z 26.01.1922 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 25.02.1922 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 70 z 7.11.1923 r.
- ↑ Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 97, Nr 7 z 25 marca 1930. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 72)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych